varken met een lange snuit

Ze rollen
Dikke druppels op mijn wangen
Zal ik ze vangen
Om nooit te vergeten
Had het liever nooit geweten

Zeker weten
Het grootste obstakel
Om het verdriet te dragen
Is het niet kennen
Van de echte waarheid

Geen briefje, geen kreten
Geen waarschuwingen
Alle kennis ten spijt
De signalen lagen verdoken
Onder een omhelzing vol agressiviteit

Ik vroeg het mij af
Als je niets te verstoppen hebt
Niets te ontkennen hebt
Wat is het nut dan van liegen
Eén sleutel – één slot – verzegeld – jouw lot

Je gaf hints aan een blinde
Je krijste tegen een dove
Je krabde de ongevoelige
En hij praatte, de stomme
De verzinsels aaneen
Hij toonde geen emoties
Zijn verhaal leidde nergens heen
Jij hield op – zonder einde
Zonder afscheid – geen einde
Er kwam een varken met een lange snuit
Maar jouw verhaal was bijlange niet uit